Οι κλωτσιές των μωρών στη μήτρα κάνει καλό στα οστά τους
Εγκυμοσύνη

Οι κλωτσιές των μωρών στη μήτρα κάνει καλό στα οστά τους

Ένα από τα πιο περίεργα πράγματα κατά την ανάπτυξη ενός ανθρώπινου όντος μέσα στο σώμα σας είναι αυτή η παράξενη αίσθηση όταν αυτό κινείται. Είναι περίεργο να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτά τα εσωτερικά χτυπήματα και οι ωθήσεις είναι το έργο του νευρικού συστήματος, του σκελετού και των μυών κάποιου άλλου όντος. Κάποιος έχει τη δική του ξεχωριστή και μυστηριώδη ατζέντα, που συχνά περιλαμβάνει ασκήσεις ταε-κβο-ντό στη μήτρα σας καθώς εσείς προσπαθείτε να κοιμηθείτε.

Γύρω στις 10 εβδομάδες, τα μωρά αρχίζουν να λυγίζουν τα κεφάλια και τους λαιμούς τους, ακολουθούμενα από κίνηση ολόκληρου του σώματος, κίνηση των άκρων και αναπνοή γύρω στις 15 εβδομάδες. Αυτές οι πρώτες κινήσεις είναι συνήθως μη ανιχνεύσιμες από τις έγκυες γυναίκες, ιδιαίτερα για τις πρωτάρες μαμάδες που ίσως δε μπορούν να αναγνωρίσουν τις κινήσεις αυτές μέχρι τις 16 έως 25 εβδομάδες της εγκυμοσύνης. Αυτές οι κινήσεις μπορεί να είναι συναρπαστικές και περίεργες, για να μην πούμε ότι προκαλούν και ανησυχία. Αλλά για το αναπτυσσόμενο μωρό, αυτές οι κλωτσιές είναι πραγματικά σημαντικές, βοηθώντας στη σωστή σμίλευση των μυών, των οστών και των αρθρώσεων.

Ενώ οι έγκυες γυναίκες μπορούν σίγουρα να αισθανθούν ένα χτύπημα, οι επιστήμονες έχουν παραμείνει σε μεγάλο βαθμό στο σκοτάδι για το πώς κινούνται τα φυσιολογικά έμβρυα. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να διερευνήσουμε λεπτομερώς τις εμβρυϊκές κινήσεις στον άνθρωπο.

Τώρα πια, χρησιμοποιώντας σχετικά νέες μεθόδους μαγνητικής τομογραφίας ολόκληρων εμβρύων που μετακινούνται στη μήτρα, οι ερευνητές έχουν εντοπίσει αυτές τις κλωτσιές στις εγκυμοσύνες των γυναικών. Τα αποτελέσματα προσφέρουν μια σαφέστερη εικόνα για τις εμβρυϊκές κλωτσιές και μπορούν να παρέχουν συμβουλές για το λόγο που αυτές οι κινήσεις είναι τόσο σημαντικές.
Σε μια μελέτη αναλύθηκαν τα βίντεο εμβρύων που τραβήχτηκαν σε μαγνητικές τομογραφίες. Αυτές οι σαρώσεις, από πολλαπλές έγκυες γυναίκες, περιλάμβαναν ξεκάθαρα κλωτσιές ποδιών στις 20, 25, 30 και 35 εβδομάδες της κύησης. Άλλες σαρώσεις με μαγνητική τομογραφία παρείχαν ανατομικές λεπτομέρειες για τα οστά, τις αρθρώσεις και τα μεγέθη των ποδιών. Με εξελιγμένα μαθηματικά μοντέλα και υπολογιστικά μοντέλα, οι ερευνητές θα μπορούσαν να εκτιμήσουν τα δυνατά σημεία των κλωτσιών, καθώς και τα μηχανικά αποτελέσματα, όπως τις τάσεις και τις παραμορφώσεις, τις οποίες προκαλούν αυτά τα χτυπήματα στα οστά και στις αρθρώσεις του εμβρύου.
Τα κτυπήματα αυξήθηκαν και έγιναν πιο δυναμικά από τις 20 έως τις 30 εβδομάδες, σύμφωνα με τους ερευνητές. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι κλωτσιές μετατόπισαν το τοίχωμα της μήτρας κατά περίπου 11 χιλιοστά κατά μέσο όρο. Αλλά από τις 35 εβδομάδες, η δύναμη της κλωτσιάς είχε μειωθεί, και η μήτρα μετακινούνταν λιγότερο σε κάθε λάκτισμα, μόνο περίπου 4 χιλιοστά κατά μέσο όρο. (Μέσα σε αυτό το στάδιο, τα πράγματα γίνονται αρκετά σφιχτά και οι ιστοί μπορεί να είναι τεντωμένοι, έτσι αυτή η μείωση έχει νόημα.) Ωστόσο, ακόμη και με αυτή την προφανή πτώση της δύναμης, οι πιέσεις που έζησε το έμβρυο κατά τη διάρκεια των κλωτσιών συνέχισαν να αυξάνονται, ακόμη και μέχρι τις 35 εβδομάδες. Η αυξανόμενη πίεση στα οστά των ποδιών και στις αρθρώσεις πιθανώς να βοηθά το έμβρυο να αναπτυχθεί.

Άλλες εργασίες έχουν διαπιστώσει ότι τα μηχανικά αποτελέσματα της κίνησης μπορούν να διεγείρουν την ανάπτυξη των οστών, γι ‘αυτό συχνά συνιστώνται ασκήσεις βαρύτητας, όπως γρήγορο περπάτημα και αεροβική γυμναστική, για άτομα με οστεοπόρωση. Σε μελέτες σε πειραματόζωα, τα έμβρυα ζώων που ζουν σε στάβλο και ποντικών έχουν μη φυσιολογικά οστά και αρθρώσεις, γεγονός που υποδηλώνει ότι η μετακίνηση είναι ζωτικής σημασίας για την ορθή ανάπτυξη.

Τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν τη σημασία των σωστών κινήσεων για την ανάπτυξη των εμβρύων. Τα μωρά που γεννιούνται πρόωρα μπορεί μερικές φορές να έχουν κοινές διαταραχές. Είναι πιθανό η ανάπτυξη των οστών και οι αρθρώσεις να επηρεάζονται όταν τα μωρά καταλήγουν να αναπτύσσονται σε ένα περιβάλλον που κυριαρχείται από τη βαρύτητα, αντί για τα ελαστικά στενά όρια μιας μήτρας. Ακόμη και η θέση της μήτρας μπορεί να έχει κάποια επίδραση. Τα μωρά που βρίσκονται με το κεφάλι προς τα πάνωι, για παράδειγμα, έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης μιας συγκεκριμένης διαταραχής στο ισχίο, πράγμα που υποδηλώνει τη σχέση ανάμεσα στο διαθέσιμο χώρο για κίνηση και στην ανάπτυξη. Στην πραγματικότητα, οι ερευνητές εξετάζουν τώρα τη σχέση μεταξύ των εμβρυϊκών κινήσεων και των σκελετικών τάσεων και παραμορφώσεων σε αυτές τις επιλεγμένες ομάδες.

Οι μηχανικές δυνάμεις μέσα στη μήτρα μπορεί να έχουν μακροχρόνιες επιπτώσεις. Τα ανώμαλα σχήματα των αρθρώσεων πιστεύεται ότι αυξάνουν τον κίνδυνο οστεοαρθρίτιδας, πράγμα που σημαίνει πως ο τρόπος που μετακινούμαστε στη μήτρα πριν γεννηθούμε μπορεί να επηρεάσει την υγεία μας πολύ αργότερα στη ζωή μας.

Υπάρχει βέβαια πολύ περισσότερη δουλειά που πρέπει να γίνει πριν οι επιστήμονες κατανοήσουν πλήρως τις επιπτώσεις των εμβρυϊκών κινήσεων, ειδικά εκείνων που βρίσκονται σε λιγότερο ιδανικές συνθήκες.