Οι βραχυπρόθεσμες και μεσοπρόθεσμες επιπτώσεις της χημειοθεραπείας στον οργανισμό είναι λίγο πολύ γνωστές στην επιστημονική κοινότητα. Επίσης, είναι ήδη γνωστό ότι με τη χημειοθεραπεία υπάρχει η πιθανότητα να επηρεάσει και την γονιμότητα του ασθενούς.
Ωστόσο, σύμφωνα με νέα έρευνα του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, η χημειοθεραπεία σε άντρες που βρίσκονται στην εφηβεία, μπορεί να επιφέρει μόνιμες αλλαγές στα κύτταρα των γεννητικών οργάνων, προκαλώντας μοριακές αλλαγές που μπορεί να μεταβιβαστούν στον απόγονό του.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας της ομάδας του Michael Skinner, άντρες που είχαν υποβληθεί σε χημειοθεραπεία στην εφηβεία, είχαν υποστεί επιγενετικές αλλαγές στο σπέρμα τους, οι οποίες μπορεί να επηρέαζαν το πώς συγκεκριμένα γονίδια ενεργοποιούνται και απενεργοποιούνται σε μελλοντικές γενιές σε μελλοντικές γενιές. Συγκριτικά με το σπέρμα ενός ανδρός που δεν είχε ποτέ του υποβληθεί σε χημειοθεραπεία, το σπέρμα όλων των αντρών που είχαν υποβληθεί σε χημειοθεραπεία επιδείκνυε τις ίδιες μοριακές αλλαγές.
Το δείγμα της έρευνας αποτελείτο από 18 άντρες που είχαν υποβληθεί σε χημειοθεραπεία στην εφηβεία και 18 που δεν είχαν. Παρόλο που το δείγμα ήταν μικρό, εντούτοις, οι μοριακές αλλαγές στο σπέρμα του δείγματος που είχε υποβληθεί σε χημειοθεραπεία στη διάρκεια της εφηβείας ήταν οι ίδιες.
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της νέας έρευνας, το γεγονός ότι οι μοριακές αλλαγές μπορούσαν να εντοπιστούν μία δεκαετία αφού οι άντρες υποβλήθηκαν σε χημειοθεραπεία, σημαίνει ότι η διαδικασία μπορούσε να αλλάξει τον τρόπο κατασκευής των σπερματικών κυττάρων.
Το τι σημαίνουν αυτές οι μοριακές αλλαγές απομένει να ερευνηθεί. Πειράματα σε ποντίκια έχουν καταδείξει ότι θα μπορούσε να αυξηθεί το ρίσκο για συγκεκριμένους καρκίνους και να μειωθεί η γονιμότητα σε μελλοντικές γενιές. Ωστόσο, ο Michael Skinner επιμένει ότι οι έφηβοι δεν θα πρέπει να μην υποβάλλονται σε χημειοθεραπείες αν είναι απαραίτητο, αλλά να σώζουν το σπέρμα τους πριν την θεραπεία.