Σύμφωνα με την ICMART (International Committee Monitoring Assisted Reproductive Technologies) στις πλούσιες χώρες ή στις χώρες όπου οι εξωσωματικές επιδοτούνται από το κράτος υπάρχουν οι περισσότερες επιτυχίες.
Μπορεί να ακούγεται λογικό και αναμενόμενο αλλά δεν παύει να είναι και ένα είδος ανισότητας στο σημερινό οικονομικο-πολιτικό σύστημα που ζούμε. Βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις όπως αυτές της Αιγύπτου, της Τυνησίας και της Βουλγαρίας οι οποίες παρουσιάζουν αξιοζήλευτα ποσοστά και προφανώς υψηλή κρατική κάλυψη.
Η χώρα με τις περισσότερες επιτυχίες είναι το Βέλγιο όπου το δημόσιο σύστημα υγείας καλύπτει έως έξι κύκλους εξωσωματικής, έχει 3.000 κύκλους IVF / εκατομμύριο πληθυσμού και ποσοστό διδύμων και τρίδυμων 11%.
Ακολουθούν οι Δανία, 2.860 κύκλοι IVF και 16%, Ισλανδία 2.755 κύκλοι και 14%, Αυστραλία 2.562 και 8%, Σλοβενία 2,195 και 15%, Ισπανία 2.166 και 24%, Βουλγαρία 2.099 και 38%, Σουηδία 1.942 και 6%, Νορβηγία 1.931 και 11%, Ιαπωνία 1.911 και 5%, Ελλάδα 1.907 και 30%, Αίγυπτος 1.684 και 30% και Φινλανδία 1.657 και 11%.
Τα χαμηλότερα ποσοστά εντοπίζονται στις λεγόμενες φτωχές και αναπτυσσόμενες χώρες με 12 έως 500 κύκλους / εκατομμύριο πληθυσμού αλλά και στον Καναδά και στις Η.Π.Α. με 535 και 575 κύκλους αντίστοιχα μια και εκεί τα κόστη της εξωσωματικής καλύπτονται από λίγες ασφαλιστικές εταιρείες.
Ένα άλλο ενδιαφέρον δεδομένο είναι ότι όπου δεν καλύπτονται τα κόστη της εξωσωματικής ή είναι δύσκολο να πραγματοποιηθούν πάνω από 1-2 κύκλοι οι γιατροί εμφυτεύουν πολλά έμβρυα στις γυναίκες με συνέπεια μεγάλα ποσοστά διδύμων και τρίδυμων παιδιών. Το γεγονός αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μεγάλο κόστος και βάρος για τους γονείς αλλά μεγάλες πιθανότητες παρουσίασης προβλημάτων στα νεογέννητα.
Για αυτό λόγο ο ICMART προτείνει να πραγματοποιείται ένας κύκλος με ένα έμβρυο κάθε φορά.
Να σημειώσουμε ότι τα παραπάνω στοιχεία είναι του 2010.