Η κατάθλιψη αυξάνεται σημαντικά ανάμεσα στον παγκόσμιο πληθυσμό και εκδηλώνεται με διάφορα επίπεδα έντασης. Υπολογίζεται ότι ένας στους έξι θα παρουσιάσει κατάθλιψη σε κάποιο σημείο της ζωής του.
Η κατάθλιψη στις περισσότερες περιπτώσεις παρουσιάζεται ταυτόχρονα με οικονομικά προβλήματα, μετά από θανάτους και διάλυση σχέσεων και έχει σημαντικές επιπτώσεις στη καθημερινότητα του πάσχοντα μια και στην ουσία τον καθιστά ανίκανο και «ανάπηρο» για πολλές καθημερινές ασχολίες και λειτουργίες ενώ σε κάποιες περιπτώσεις είναι απειλητική για τη ζωή λόγω αυτοκτονιών.
Έχει υπολογιστεί ότι το γενικό κόστος της κατάθλιψης στις Η.Π.Α. το 2010 αγγίζει τα 210 δισ. δολ.!
Η κατάθλιψη είναι σε γενικές γραμμές η απορρύθμιση του τρόπου που λειτουργεί ο εγκέφαλος μας μέσα από χημικές και ορμονικές ανισορροπίες, και ειδικά στα επίπεδα της σεροτονίνης. Η ιατρική την έχει κατατάξει στις ψυχιατρικές ασθένειες η οποία ανατάσσεται μετά από φαρμακευτική αγωγή κυρίως.
Μια ομάδα εξελικτικών ψυχολόγων και ψυχιάτρων όμως προτείνουν μια άλλη θεωρία για τη προέλευση της κατάθλιψης. Συγκεκριμένα αναφέρουν ότι πρόκειται για μια αντίδραση του εγκεφάλου μας όταν παρουσιάζεται ένα σοβαρό πρόβλημα στη ζωής μας για να μας αναγκάσει να το λύσουμε εστιάζοντας αποκλειστικά σε αυτό.
Το πιο σημαντικό σύμπτωμα της κατάθλιψης είναι η μη ικανότητα να έχουμε ευχαρίστηση μέσα από τις διάφορες καθημερινές δραστηριότητες, το κλείσιμο στον εαυτό μας και στο σπίτι μας, η αναλυτική κατάσταση που εισέρχεται ο πάσχων και η έντονη εσωτερική επεξεργασία για τα θέματα που τον απασχολούν.
Συνήθως ταυτόχρονα με την κατάθλιψη εμφανίζονται και αγχωτικές διαταραχές οι οποίες όπως αναφέρουν οι συγκεκριμένοι επιστήμονες είναι επίσης μια αντίδραση του εγκεφάλου έτσι ώστε να μην συμβεί πάλι το πρόβλημα που προκάλεσε την γενική διαταραχή.
Βέβαια ένα 20% των περιπτώσεων κατάθλιψης δεν συνοδεύεται από κάποιο άσχημο γεγονός ενώ μπορεί να υπάρχει και γενετική προδιάθεση αλλά έτσι και αλλιώς υπάρχουν διάφορα είδη κατάθλιψης και δεν αποκλείεται η συνύπαρξη όλων των περιπτώσεων.
Εφόσον ισχύει αυτή η θεωρία η θεραπευτική αντιμετώπιση θα πρέπει να αλλάξει από την αποκλειστικά φαρμακευτική αντιμετώπιση των συμπτωμάτων στη διερεύνηση της αιτίας των συμπτωμάτων.
Προφανώς τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα είναι σωτήρια για ένα μεγάλο αριθμό ασθενών αλλά όχι για όλους και σύμφωνα με την θεωρία αυτή δεν λύνουν το πρόβλημα αλλά αντιμετωπίζουν το σύμπτωμα και φυσικά μπορούν να συνδυάζονται με μια ψυχολογική διερεύνηση των αιτιών της κατάθλιψης με συνέπεια την οριστική λύση του προβλήματος.