Οι γυναίκες είναι τρεις φορές πιθανότερο να εμφανίσουν στειρότητα όταν έχουν προβλήματα ύπνου.
Οι γυναίκες με διαταραχές του ύπνου, εκτός από την άπνοια ύπνου, μπορεί να έχουν περισσότερες από τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να υποφέρουν από στειρότητα, σε σύγκριση με εκείνες που δεν έχουν πρόβλημα στον ύπνο, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη.
Προηγούμενη έρευνα έχει συνδέσει αυτό που είναι γνωστό ως άπνοια, ή διαταραγμένη αναπνοή κατά τη διάρκεια του ύπνου, με τη στειρότητα. Η παρούσα μελέτη όμως εξέτασε μόνο τις γυναίκες με άλλα είδη διαταραχών του ύπνου, προσφέροντας νέα στοιχεία για την ανάγκη των γυναικών να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στις υγιεινές συνήθειες που μπορούν να βοηθήσουν στον ύπνο αν προσπαθούν να συλλάβουν.
Οι γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία πρέπει να κοιμούνται νωρίτερα, να αποφεύγουν τη νυκτερινή βάρδια ή τη χρήση κινητών τηλεφώνων πριν από τον ύπνο. Επιπλέον, η υγιεινή διατροφή, η τακτική άσκηση και ο καλός τρόπος ζωής είναι σημαντικά για την πρόληψη της στειρότητας.
Περίπου 1 στις 10 γυναίκες σε ηλικία τεκνοποίησης έχουν δυσκολία να μείνουν έγκυες. Τις περισσότερες φορές, προκαλείται από προβλήματα με την ωορρηξία, που συχνά σχετίζονται με μια ανισορροπία ορμονών γνωστή ως σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS). Κάποιες ενδείξεις ότι μια γυναίκα δεν έχει ωορρηξία κανονικά περιλαμβάνουν ακανόνιστες ή απούσες εμμηνορροϊκές περιόδους.
Λιγότερο συχνές αιτίες υπογονιμότητας στις γυναίκες μπορεί να περιλαμβάνουν τις αποκλεισμένες σάλπιγγες, δομικά προβλήματα με τη μήτρα ή τα ινομυώματα της μήτρας.
Ο κίνδυνος αυξάνεται με την ηλικία και μπορεί επίσης να επιδεινωθεί από το κάπνισμα, την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, το άγχος, την ανθυγιεινή διατροφή, την υπερβολική άσκηση, το υπερβολικό βάρος ή την παχυσαρκία ή τις σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις.
Για τη μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν στοιχεία για 16.718 γυναίκες που διαγνώστηκαν με διαταραχές ύπνου μεταξύ των ετών 2000 και 2010 στην Ταϊβάν, καθώς και για μαι συγκριτική ομάδα 33.436 γυναικών που δεν είχαν προβλήματα ύπνου.
Στην αρχή της μελέτης, οι γυναίκες ήταν περίπου 35 ετών, κατά μέσο όρο, αν και κυμαίνονταν σε ηλικία 20 έως 45 ετών.Μετά από μια μέση παρακολούθηση περίπου πέντε ετών, 29 συμμετέχουσες με διαταραχές ύπνου είχαν αναπτύξει στειρότητα, όπως και 34 γυναίκες στη συγκριτική ομάδα.
Πριν οι ερευνητές λάβουν υπόψη τους την ηλικία και τα άλλα ιατρικά προβλήματα των γυναικών, οι συμμετέχουσες με διαταραχές ύπνου ήταν περίπου 2,7 φορές πιο πιθανό να υποφέρουν από στειρότητα. Μόλις η ομάδα μελέτης συμπεριελάμβανε την ηλικία των γυναικών και άλλα θέματα υγείας, οι συμμετέχουσες με διαταραχές ύπνου είχαν 3.7 φορές περισσότερες πιθανότητες να υποφέρουν από στειρότητα.
Οι γυναίκες με διαταραχές του ύπνου ήταν επίσης πιο πιθανό να έχουν μια ποικιλία χρόνιων προβλημάτων υγείας, όπως η υψηλή αρτηριακή πίεση, η αυξημένη χοληστερόλη, οι πνευμονικές διαταραχές και τα νεφρικά προβλήματα. Με τις διαταραχές ύπνου, οι συμμετέχουσες ήταν επίσης πιο πιθανό να έχουν ακανόνιστους κύκλους εμμήνου ρύσεως, προβλήματα θυρεοειδούς, κατάθλιψη και άγχος.
Η μελέτη δεν ήταν ένα ελεγχόμενο πείραμα που αποσκοπούσε να αποδείξει εάν ή πώς οι διαταραχές του ύπνου μπορεί να προκαλέσουν άμεση στειρότητα.
Για το μέγεθός της, η μελέτη περιελάμβανε πολύ λίγες γυναίκες με στειρότητα. Ένας άλλος περιορισμός είναι ότι οι ερευνητές δεν διέθεταν στοιχεία σχετικά με διάφορους παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν τη γονιμότητα, όπως το κάπνισμα, το ποτό και τις συνήθειες άσκησης, καθώς και την κοινωνικοοικονομική κατάσταση και το οικογενειακό ιατρικό ιστορικό.
“Έχουμε ακόμα πολλά να μάθουμε για το πώς ακριβώς οι διαταραχές ύπνου προκαλούν κίνδυνο για στειρότητα”. Ακόμα κι έτσι, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι γυναίκες μπορούν να προσθέσουν τη στειρότητα στον μακρύ κατάλογο των λόγων υγείας που χρήζουν βοήθειας όταν δεν μπορούν να αποκοιμηθούν ή να παραμείνουν κοιμισμένες.
“Παρόλο που δεν γνωρίζουμε ακόμη αν η θεραπεία των διαταραχών ύπνου βελτιώνει τη γονιμότητα, η θεραπεία μπορεί να βοηθήσει και δεν είναι πιθανό να βλάψει. Η θεραπεία της γνωστικής συμπεριφοράς συνιστάται ως η πρώτη γραμμή θεραπευτικής προσέγγισης για την αϋπνία, η οποία ήταν η πιο διαδεδομένη διαταραχή του ύπνου.